Walang Katumbas

gumising ng magkasama sa bukang liwayway ng umaga,
sa init ng yakap at tamis ng halik na walang kagaya,
sa bawat pag kilos, ikaw ang sanhi at ninanais na makuha,
sa puso kong ito, ikaw lang habang buhay na sinisinta.

sa haplos mo’y napapawi ang takot at pangamba,
na baka bukas wala ng saysay ang buhay at sawi na ang ligaya,
ikaw ang tanging dahilan ng ngiting puno ng pagasa, Na ang bukas ay liliwanag sa atin ng mapayapa,

ni minsa’y di mapapaisip kung bakit ikaw ang ninais na makamtan, ang piniling pagsakripisyuhan ng puso’t kayamanan, dahil sa totoo lamang ikaw ang nag pukaw sa puso at isip na tunay na kaligayahan, mas naging matagumpay, maayos, at mabuti ang aking kinabukasan.

sa bawat pag tatalo, luha’t pighati ang naiiwang bakas, ang sakit na naidulot, sa isip ay di kukupas, ngunit kailanman hindi magsasawa na hagkan ang lunas, yun ang pag mamahal natin sa isa’t isa na walang katumbas.

Dec. 10’13

SHE

I saw her and she’s alone

She screams silently like a lorn

Her teary eyes that is torn

Between her study and the thrown

I think her final destination

Will flow on dictation

Because of her emotion

That does not follow the caution

She seems to be perfect

But for her, she’s been wreck

Because she’s a diamond, she’s always on check

I think if I join her, she‘ll be heck.

I saw her in my poetry

Under on my lucky tree

But I think she wants to flee

Because she’ll think I’m extraordinary.